Zobacz film z obchodów 222 rocznicy powstania Podgórza
„My z Bożej Łaski…”
Brzmiał donośnie głos Najjaśnieszego Cesarza, który 26 lutego 2006 odczytał o godzinie 14 przy podgórskim Placu Niepodległości Uniwersał – akt nadania Podgórzu praw miejskich.
I stało się Podgórze.
Świadków zdarzenia było baaardzo wielu. A jako, że przez lat 222 działo się w Podgórzu wiele, tak i w specjalnie przygotowanym na tę okoliczność tramwaju przebiegliśmy galopem przez
te dwa ponad stulecia.
Józef II łaskawym, acz szerokim gestem rozdawał pamiątkowe zalakowane Uniwersały,
z rąk do rąk wędrowały niepowtarzalne numery pisma „Podgórzanin” i jedyne na świecie bilety, jedni się posilali specjalnym ciastkiem Podgórzakiem, inni słuchali o Podgórzu od przewodników, z przerwą na reklamę (odczytywane były fragmenty starych numerów „Podgórzanina” z 1900 roku w wykonaniu aktorów Teatru Otwartego)
lub oglądali Podgórze na starych pocztówkach wiszących w tramwaju, a także po prostu z okien pojazdu, który dokładnie przez 2h i 22 minuty krążył po prawej stronie Wisły od Łagiewnik do Płaszowa.
Wszystko o Podgórzu i dla Podgórza. Bo to ono miało swoje 222 urodziny. Obchodziliśmy je tłumnie, hucznie i wesoło.
I jak to przy jubileuszu, padną słowa podziękowania. Dla naszych wspaniałych przewodników Eli Lang, Marcina Ziobro i Sławka Cichonia – za dwugodzinny
zastrzyk wiedzy o Wolnym Królewskim Mieście, dla aktorów Teatru Otwartego – Ani i Dariusza, za ich oddanie sprawie i pełne zrozumienie podgórskiej XIX-wiecznej duszy, dla Dziadka, który wspaniale odegrał rolę Józefa II, dla
wszystkich którzy swój czas, energię i radość podarowali tym urodzinom Podgórza i dla wszystkich którzy na te urodziny przybyli.
Było wspaniale, bo mieliśmy wspaniałych gości. Życzymy Wam wszystkim z okazji tego jubileuszu, aby Ci z Was, którzy Podgórza jeszcze nie poznali zakochali się w
nim bez pamięci, a Ci którzy je kochają zawsze byli mu wierni.
