Choć w  herbie Podgórza Wisła nie jest spięta żadnym mostem, w centralnej części dzielnicy jest ich kilka. Proponujemy krótki spacer wzdłuż rzeki, od Mostu Retmańskiego na Wildze w kierunku Mostu Kotlarskiego.

Na początku były brody i przeprawy…  Na prawym brzegu Wisły był bród u podnóża Góry Lasoty, droga prowadziła stąd zapewne poprzez nadrzeczne mokradła i zakola wiślanego nurtu, stanowiąc naturalny przyczółek wiążący Kraków z głównymi szlakami wielkiego ruchu handlowego. Teraz nie warto nawet próbować – głębokość Wisły w Podgórzu wynosi około 3,5 do 5 metrów w nurcie.

Spacer zaczynamy przy malowniczym Moście Retmańskim na Wildze. Mostek położony jest tuż przy Plantach Nowackiego, najstarszym parku Podgórza, istniejącym już ponad 140 lat. W średniowieczu rozciągał się tu Staw Królewski, później założono plantacje wikliny. Idąc w kierunku Mostu Piłsudskiego warto zatrzymać się przy zabytkowym, ceglanym gmachu (Legionów 22), na którym znajduje się jedna z „tablic wielkiej wody” znaczących poziom wody podczas powodzi.

Most Piłsudskiego, zwany też Drugim Mostem, zbudowany został w 1933 r. (zburzony w 1945 r., odbudowany w 1948 r.).  Istnienie mostu w tym miejscu odnotowano już w XVII w. Most był drewniany, spalili go Szwedzi w 1655 r. Na mapie wykonanej w latach 1779-83 (gdzie „Podgórze” napisane jest przez „u”!) zaznaczony jest most pływający, po stronie podgórskiej przycumowany na osi dzisiejszej Staromostowej. Pewien podróżnik w 1791 r. opisuje go w taki oto sposób: „Zaraz z bramy Krakowa wchodzi się na most na Wiśle zbudowany z luźnych, wzajemnie połączonych, pływających na wodzie belek. Tylko na obu brzegach znajdują się małe, umocowane pomosty. Kiedy rusza kra, usuwa się most, a drogę przygotowuje się przez rozsypywanie na lodzie słomy i polewanie jej wodą. Kiedy ma przejeżdżać statek, otwiera się szybko kilka odcinków mostu.”

Pierwszy stały most wybudowano w tym miejscu w 1802 r. Pierwszy przejechał po nim arcyksiążę Karol Habsburg, dlatego też nazwano go Karlsbruecke. Istniał tylko 11 lat,  zniszczony przez falę powodziową. Murowane przyczółki zachowały się do dnia dzisiejszego. Ponad 30 lat później zbudowano kolejny stały most, o konstrukcji drewniano-kamiennej. Został on nazwany imieniem cesarza Franciszka Józefa I, ale do historii przeszedł pod nazwą Mostu Podgórskiego. Przy jego budowie (konstrukcja modrzewiowa na czterech kamiennych filarach) zastosowano maszynę parową, co było w tamtych czasach  niezwykłą nowością. W roku 1875 przejechał tędy pierwszy omnibus konny do dworca kolejowego – był to początek zbiorowej komunikacji miejskiej w Krakowie. Most został rozebrany w 1925 r., a do czasu uruchomienia Drugiego Mostu położono prowizoryczną kładkę i za przejście pobierano opłatę.

Schodkami u wylotu Mostu Piłsudskiego schodzimy na Bulwary Wiślane, budowane od 1907 roku wg projektu inż. Ingardena. Nad bulwarami dominuje piękna sylwetka kamienicy „Aleksandrowicz”, zwanej też „Paryską”. Zbudowana około 1906 roku kamienica ma kształt łodzi z dziobem i rufą.

Inną interesującą budowlą widoczną z bulwarów jest elektrownia podgórska. Oddana do użytku w 1900 r. , początkowo o mocy 0,65 MW, jest najstarszą miejską elektrownią na terenie obecnego Krakowa, Podgórze powitało XX wiek w świetle elektrycznym, kilka lat wcześniej niż Kraków!

Kolejny most –  Powstańców Śląskich zaczęto budować w 1971 roku wg projektu Józefa Szulca. Wcześniejszy, Trzeci Most, zbudowano w 1913 r. Oficjalnie nazwano go mostem Krakusa. W roku 1917 uruchomiono na nim linię tramwajową. W roku 1945 został częściowo wysadzony, w 1971 rozebrany dając miejsce obecnie istniejącemu. Na Trzecim Moście miało miejsce uroczyste połączenie Krakowa z Podgórzem. Uroczystość odbyła się 4 lipca 1915 r. Prezydent Krakowa Juliusz Leo i burmistrz Podgórza Franciszek Maryewski podali sobie dłonie dokładnie na środku mostu.

Idąc dalej bulwarem wiślanym dochodzimy do mostu kolejowego. W latach 1854-55 nad korytem Starej i Nowej Wisły wybudowano dwa drewniane mosty kolejowe, dzięki którym Kraków i Podgórze otrzymały połączenie z Bochnią, Tarnowem i Dębicą. Wymieniono je około dziesięć lat później – nad nową Wisłą wybudowano pięcioprzęsłowy most o konstrukcji stalowej, natomiast nad korytem Starej Wisły zbudowano istniejący do dziś wiadukt nad ul. Grzegórzecką. W 1945 r. po wysadzeniu części mostu przez uciekających Niemców, zbudowano nowe przęsła, a w 1953 wymieniono na betonowe trzy filary w nurcie rzeki.

Drugi most kolejowy przez Wisłę, początkowo drewniany, został wybudowany przez Niemców w czasie drugiej wojny światowej, jako część obwodowej linii kolejowej Mydlniki-Płaszów. Na stalowy został przebudowany  w 1960 r.

Iluminacja Mostu Kotlarskiego podczas otwarcia

Nadwiślańska promenada dochodzi do najnowszego z podgórskich mostów – Mostu Kotlarskiego, otwartego 8 grudnia 2001 r. Jest to most łukowy, bez filarów w nurcie rzeki, o rozpiętości przęsła 166 m. Pod względem rozpiętości Most Kotlarski znajduje się  na 1. miejscu w Polsce! Po drodze mijamy nowo ustawioną tablicę przypominającą , że „w tym miejscu  do 31.03.2002 stał most Lajkonik-2 – przeprawa zastępcza do czasu wybudowania Mostu Kotlarskiego”.