21 czerwca (sobota) w sali kolumnowej kościoła Zmartwychwstania Pańskiego (ul. Szkolna 4) otwarta zostanie wystawa „Ludzie Woli Duchackiej” oraz zaprezentowana okolicznościowa książka z okazji 65 -lecie Parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Krakowie na Woli Duchackiej. Otwarcie nastąpi po Mszy św. dziękczynnej o godz. 18.00, której będzie przewodniczyć o. Prowincjał Wiesław Śpiewak CR.
Wystawę, na którą złożą się materiały pochodzące z archiwum parafii oraz ze zbiorów prywatnych, przygotował kościół wspólnie ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Woli Duchackiej. Ekspozycję będzie można oglądać w każdą niedzielę po mszach św. Kurator wystawy – dr Krystyna Ryczaj-Marchewczyk – napisała w folderze towarzyszącym wystawie:
Duchowość codzienna
„W roku 650-lecia Woli Duchackiej staramy się w cyklu wystaw przypomnieć Ludzi Woli. Przedstawiliśmy już wolskich artystów – na wystawie „Duchackie sny o Krakowie” w Domu Historii Podgórza.
Kolejną wystawę poświęcamy osobom, które miały niebagatelny wpływ na życie lokalnej społeczności – księżom i siostrom zakonnym.
W początkach XX wieku opiekę duszpasterską nad wolanami sprawowali proboszczowie z Podgórza – Antoni Gruszecki i Józef Niemczyński. Formalnie utworzenie parafii na Woli Duchackiej miało miejsce w październiku 1948 r., kiedy to kardynał Adam Stefan Sapieha podjął decyzje ustanawiające nową parafię pw. Zmartwychwstania Pańskiego i określił jej granice, a następnie uzyskał w Rzymie przekazanie jej na stałe OO. Zmartwychwstańcom, pracującym na Woli już od 1938 roku.
Na wystawie, przygotowanej dzięki współpracy księży, sióstr Zmartwychwstanek, sióstr Albertynek i Stowarzyszenia Przyjaciół Woli Duchackiej, wymieniamy prawie sto pięćdziesiąt nazwisk sióstr i księży. Pracowali na Woli przez kilka lat, czasami dłużej. Niektórzy tutaj zmarli i pochowani zostali na wolskim cmentarzu.
Wszyscy oni w ciągu minionych ponad 70 lat integrowali wolską społeczność i budowali aktywną wspólnotę. Wspólnotę, która w czasie II wojny światowej dożywiała więźniów Hitlerowskiego Obozu Koncentracyjnego „Plaszow” i umożliwiała działalność podziemnej Armii Krajowej. Budowała i upiększała kościół oraz obiekty parafialne. Dbała o głodnych, sieroty i wykluczonych. Organizowała się w rozmaitych grupach modlitewnych i charytatywnych.
Dzisiaj tę wspólnotę, na miarę i potrzeby XXI wieku, budują ich następcy. Szczęść im Boże!”
Zapraszamy serdecznie!!!
