Autor: Zenona Stróżyk-Stulgińska

Gdyby się tak w Nowym Roku zapatrzyć w twarzyczkę Regelindy, Polki z Naumburga. Tylko gdzie ten Naumburg? Co? W byłym NRD? (To brzmi trochę jak w byłym pegieerze.) Komu by się tam nagle teraz chciało jechać. Że piękna ta Saksonia? Co z tego. Kojarzy się najwyżej z wyjazdami na saksy i to w starym stylu. Zamki nad Łabą? Jeśli już zamki to co najmniej nad Loarą. No i co to wreszcie za miasteczko ten Naumburg? Ach tak, znane jest z katedry, klejnotu niemieckiej architektury z przejściowego okresu romańsko-gotyckiego, gdzieś tak około 1220 – 1240 roku.

Święta, wigilia, choinka, susz, mak, makutra, karp, panierka, kapusta i grzyby, śledź, prezenty, życzenia…

I nagle w tym słowniku wyrazów polskich i obcych zaplątało się słowo: imieniny. Imieniny „doroczna uroczystość imienia chrzestnego” przed Gwiazdką? Absurd! Kto o nich ma pamiętać, kiedy myśleć o prezencie, gdy głowa i tak puchnie, co komu położyć pod choinką. Jak iść z życzeniami do Ewy i Adama, nawet Wiktorii, Zenona, Zenony i Honoraty. Czasu nie starcza i niezręcznie, dom solenizantki (-anta) też pewnie opanowany przedświąteczną gorączką.

Jest mróz i śnieżyca, i natychmiastowe zapowiedzi w mediach: osoby w podeszłym wieku nie powinny wychodzić z domu. Upał? Tym bardziej.

Jak to? Mamy dać się zamknąć? To nie dla nas, mówią seniorzy. Co z wykładami na Uniwersytecie Trzeciego Wieku, zajęciami na kursie komputerowym, spotkaniami pań z grupy Babie Lato i zajęciami ambitnego oraz perspektywicznego projektu: Stowarzyszenie Senior Na Czasie. Mamy to zawiesić, bo spadł śnieg?

Zaroiło się w mieście od skrzydlatego bractwa. Domowym aniołom i anielętom czas przeczesać skrzydła. Domowym, z własnych zbiorów, a nawet kolekcji.

Moda na zbieranie aniołów upowszechniła się może jako reakcja na zakazane kiedyś słowo. Pamiętam redaktorkę Polskiego Radia, która dostała ataku kolki wątrobianej, bo uczestniczka audycji dla dzieci, opowiadając legendę o Kmicie, określiła urodę jego ukochanej Bonerówny jako anielską. Oczywiście ten kawałek taśmy wycięto, zagrażał przecież karierze…

Bardzo, ale to bardzo subiektywny wtręt do paru wątków Przewodnika Literackiego po Krakowie i Województwie Małopolskim Ewy Zamorskiej-Przyłuskiej.

Nic nie poradzę, że ciągle się widzę między wierszami. Na piątym planie, ze kulisami, pod pokładem, w wagonie trzeciej klasy, ale równorzędnie do wydarzeń opisanych w Przewodniku.

Pokażcie mi drugie takie muzeum w Krakowie, któremu można „wpaść w ramiona” prosto z tramwaju. Postuluję nawet, aby ten aksamitny głos anonsujący „Plac Wolnica”, zaczął teraz mówić dodatkowo Muzeum Etnograficzne. Bo to o nie przecież chodzi. A jest ku temu znakomita okazja, zbliżające się stulecie Muzeum.

I proszę niech nikt nie pyta, co ja, osoba ze strony PODGORZE.PL mam do tego. A mam, a właściwie mamy my wszyscy Podgórzanie. Bo twórca Muzeum Etnograficznego, Seweryn Udziela, tu mieszkał, pracował, uczył, przechowywał zbiory.