Pokazami w Kinoteatrze Wrzos i wręczeniem nagród zakończył się pierwszy konkurs filmowy ”Kamera na krakowskie Podgórze. Poniżej zamieszczamy protokół z posiedzenie jury
Protokół z posiedzenie jury konkursu filmowego
“Kamera na krakowskie Podgórze” z dnia 15 grudnia 2009 r.
Jury w składzie:
Marek Walawender – Przewodniczący – psycholog, przewodniczący Komisji Kultury i Edukacji Dzielnicy XII,
Melania Tutak – teatrolog, kierownik Domu Historii Podgórza,
Beata Anna Symołon – krytyk sztuki, redaktor “Kuriera” Dzielnicy XI, prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Woli Duchackiej,
Jerzy Pal – aktor, animator kultury, przewodniczący Komisji Kultury Dzielnicy XI,
Piotr Marecki – krytyk filmowy, dyrektor Krakowskiej Szkoły Filmowej i Komunikacji Audiowizualnej,
Mateusz Bobek – filmoznawca, reżyser filmowy oraz student KSFiKA,
Paweł Kubisztal – fotograf, prezes Stowarzyszenia PODGORZE.PL
po zapoznaniu się w dniach 14 i 15 grudnia 2009 r. z 55 filmami zakawlifikowanymi do pokazu konkursowego, przyznało następujace nagrody:
2 nagrody pierwsze po 1000zł – dla Jerzego Kurka za film “Bunt zabawek” oraz dla Adriana Łapczyńskiego za impresje filmową “Miejsce, które pamięta wiele”;
3 nagrody drugie po 600zł – dla Karola Hordzieja i Tomasza Gotfryda za film “Camera obscura. Wchodzisz na własne ryzyko”, dla Angeliki Jakubas za film “Parasole” oraz dla Sebastiana Opryszka za film “W czasie suszy dzieci się nudzą” [dla autora filmu nagroda w postaci kamery filmowej o wartości 600 zł, ufundowana przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej];
4 wyróżnienia po 300 zł – dla Bartosza Mikołajskiego za film “Sztuka ulicy”, dla Karola Wilkoszewskiego za “Sztukę Orientu”, dla Żeńki Pirożkowa za “Bieg o koronę”, nagrodę za najciekawszą kreację aktorska dla Adriana Pateja
oraz nagrodę specjalną dla Piotra Podsiadły, reżysera filmów “Krzyś” i “Super Krzyś” .
Jerzy Kurek otrzymał jedną z dwu równorzędnych pierwszych nagród za wykreowanie własnej, odrębnej rzeczywistości filmowej, która – mimo ograniczeń technicznych lat 60. i 70. – jest ponadczasowa. Filmowane osoby doskonale się w niej czują i odnajdują, a świat zewnętrzny nie mąci im równocześnie dobrej zabawy. „Bunt zabawek” został w szczególności wyróżniony za dowcip, inteligencję i wyczucie materii filmowej oraz pomysłowe animacje i triki, a także bardzo udaną aktorską rolę dziecięcą.
Drugą równorzędną nagrodę otrzymał Adrian Łapczyński. Na tle wiekszości konkursowych filmów dzieło Łapczyńskiego wyróżniają dwie cechy: zwartość i perfekcja filmowej formy. Większość konkursowych autorów nie potrafiło sobie poradzić z problemem nadwyżki materiału, filmy były albo zbyt długie albo składały się z niepotrzebnych kadrów, ujęć i scen albo też poruszały historie zbyt błahe, jak na scenariusz filmowy. “Miejsce, które pamięta wiele” to konkret składający się z wizualnie przemyślanych ujęć i konsekwentnego montażu, nie zatracjący przy tym nic z ducha Podgórza.
Film “Camera obscura…” został nagrodzony za zatrzymanie w kadrze klimatu pracy w Domu Kultury Wola Duchacka w miejscu, które należy już do przeszłości. Za udaną próbę uchwycenia nastroju, sensu i ulotności działań pracowników OKK Wola w tajemniczej aurze czarnobiałej fotografii otworkowej, za sprawe łączenie różnych czasów narracyjnych.
Jury w filmie „W czasie suszy…” docenilo fakt, że nudę można pokazać, że można tym tematem zainteresować, a nawet rozbawić, widzów. Nagrodziło film za pomysł, atmosferę, próbę eksperymentu z językiem etiudy filmowej. Jury doceniło twórcze eksperymenty reżysera z ramą kadru i montażem statycznych ujęć, pozwalające innym okiem spojrzeć na powszednie obrazki życia codziennego.
„Parasole” Angeliki Jakubas zostały nagodzone za rejestrację nastroju i uchwycenie autentycznego podgórskiego klimatu, z każdą chwilą coraz mniej namacalnego oraz za udokumentowanie pracy unikalnego – w skali miasta – zakładu rzemieślniczego. Za pomysł, spostrzegawczość, naturalność narracji i ciekawe zdjęcia.
„Stan Orientu” został nagrodzony za umiejętność dostrzeżenia powtarzalności odczuć niezależnych od miejsca, języka i czasu. Jury doceniło magnetyczny urok wieczorów na Woli tkwiący w podsumowujących wszystko i wszystkich występach Jara Gawlika.
Wyróżnienie dla Bartosza Mikołajskiego zostało przyznane za sztukę tworzenia sztuki, z położeniem nacisku na tworzenie. Za syntetyczne ukazanie procesu twórczego zazwyczaj odbywającego się z dala od obserwatorów czy wręcz pod osłoną nocy. Zastosowana przez reżysera konwencja komedii slapstikowej okazała się dobrym pomysłem na skondensowanie działań filmowanych osób oraz wprowadzenie humoru.
Wyróżnienie dla Żeńki Pirożkowa zostało przyznane za walory poznawcze, ilość informacji o Podgórzu zawartych w filmie, podanych w ciekawej formie. To wszystko sprawiło, że drugi plan (Podgórze) stajał się właściwie pierwszym planem. Momentami film przypominał syntezę teatru Kantora z estetyką kina ekspresjonizmu niemieckiego; szkoda, że nie był krótszy (mniej biegania!!!), dzięki czemu zyskałby na sile wyrazu.
Jury nagrodzilo Adriana Pateja za kreacje aktorskie w dwu filmach Piotra Podsiadły za ufność do reżysera, kamery i temperament.
Dzięki obecności w gronie jury dr Piotra Mareckiego mogła zostać przyznana dodatkowa nagroda dla reżysera filmów “Krzyś” i “Super Krzyś” Piotra Podsiadły – warsztaty filmowe w Krakowskiej Szkole Filmowej i Komunikacji Audiowizualnej pod kierunkiem Piotra Andrejewa.
Juror Mateusz Bobek, po głębszym zastanowieniu, przyznał prywatne wyróżnienie dla Tomasza Piskorza za “Fairy tales from a dusty create” – najlepszy film pod kątem rytmu montażowego, wyczucia muzycznego, dodatkowo celnie portretujący specyfikę socjologiczną dzielnic Podgórza.
Konkurs filmowy został ogłoszony w roku obchodów 225 – lecia Podgórza pod patronatem Porozumienia Dzielnic “Podgórze Razem” i objął swoim zasięgiem 6 prawobrzeżnych dzielnic Krakowa.
Jury z wielkim uznaniem przyjąło prezentację filmów “Kamera na Podgórze”. Ich znacząca ilość, różnorodność tematyki, którą połączyły obrazy podgórskich osiedli, pozwalają mniemać, że twórcy filmów są blisko związani z przestrzenią, w której żyją, że ważna jest dla nich zarówno historia, jak i – nie zawsze barwna – teraźniejszość, choć w obu potrafią odnależć swoje miejsce.