W najbliższy wtorek (20.02) o godz. 12.00 odbędzie się uroczyste odsłonięcie rzeźby Prezydenta Juliusza Lea na skwerze u zbiegu ulic Józefińskiej i Nadwiślańskiej w sąsiedztwie kładki Ojca Bernatka. Autorem rzeźby są Karol Badyna i Łukasz Podczaszy. Stojący przy biurku prezydent dotyka dłonią blatu z ukazaną w płaskorzeźbie mapą Krakowa. Aranżacja uwzględnia istniejący pomnik-obelisk, upamiętniający 225. rocznicę założenia Królewskiego Miasta Podgórza. W uroczystości wezmą udział także  potomkowie prezydenta, w tym m.in. – Julius Leo René, który z czterema muzykami – Morten Mosegaard, Mikkel Højlund Zacho, Rolf Perrson, Tage Højsgaard Hansen, zagra specjalnie skomponowany na tę okoliczność utwór „Fanfare for President Juliusz” i „A Hymn for Juliusz”.

W środę (21.02), o godz. 9.00 w sali obrad Rady Miasta Krakowa rozpocznie się konferencja „Prezydent Juliusz Leo i Kraków jego czasów”. Konferencji towarzyszyć będzie ekspozycja pamiątek po Juliuszu Leo z zasobu Archiwum Narodowego w Krakowie prezentowana we foyer sali obrad Rady Miasta Krakowa im. Stanisława Wyspiańskiego.

Do końca lutego przed Pawilonem Wyspiańskiego potrwa wystawa plenerowa „Juliusz Leo i jego Wielki Kraków”.

Juliusz Leo – doktor prawa, ekonomista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, polityk, poseł do Sejmu Krajowego we Lwowie i Rady Państwa w Wiedniu, prezes Naczelnego Komitetu Narodowego. Honorowy obywatel miasta Podgórza (1914 r.). Urodził się w 1861 roku w Stebniku koło Drohobycza. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i otrzymał tytuł doktora praw w 1884 roku, w 1888 roku uzyskał stopień docenta nauk skarbowości. Od 1892 roku jako profesor uniwersytetu prowadził wykłady ze skarbowości i prawa skarbowego, jednocześnie angażując się w życie publiczne. W roku 1893 roku został wybrany do Rady Miejskiej, w latach 1901-1903 był I wiceprezydentem miasta. W 1901 roku został wybrany do Sejmu Krajowego, a w 1911 r. do Rady Państwa w Wiedniu. W lipcu 1904 roku został wybrany na prezydenta miasta i urząd ten sprawował aż do śmierci. W tym czasie doprowadził do wykupienia od władz austriackich wzgórza wawelskiego. Dzięki jego działaniom uregulowano Wisłę i przesunięto koryto Rudawy, aby zabezpieczyć miasto przed powodziami. Najważniejszym dziełem było zrealizowanie wizji „Wielkiego Krakowa”. Ten wieloletni proces powiększenia obszaru miasta poprzez włączenie w jego granice administracyjne kilkunastu gmin podkrakowskich i połączenie z miastem Podgórzem został zrealizowany w latach 1910-1912, a zakończony w roku 1915. Dzięki realizacji śmiałej idei Kraków z peryferyjnego miasta stał się miastem nowoczesnym z perspektywą dalszego rozwoju. Juliusz Leo zmarł 21 lutego 1918 roku, pochowany został na cmentarzu Rakowickim.