Swoszowice to nazwa dawnej wsi, oraz jednego z najstarszych polskich uzdrowisk. Geograficznie teren ten stanowi najbardziej na północ wysunięty kraniec Karpat. Przebiegał tędy szlak solny z Wieliczki na Śląsk. Pierwsza wzmianka o wiosce Swoszow (Swoszowice) pochodzi z drugiej połowy XIV wieku, złoża siarki zostały tutaj odkryte na początku XV wieku. Powstały wówczas kopalnie, należące do króla i przynoszące znaczne dochody skarbowi państwa. W XVII wieku tereny te należały do klasztoru Bożego Ciała, później stanowiły własność rządową. Siarka była wydobywana w Swoszowicach do lat 80 – tych XIX wieku, natomiast po dzień dzisiejszy istnieje tutaj uzdrowisko.
Pierwsze informacje o leczniczych właściwościach źródeł siarczanych na tym terenie pochodzą z XVI wieku i zostały opisane w dziele pt. „O cieplicach” Wojciecha Oczki – nadwornego lekarza króla Stefana Batorego. Największy rozwój uzdrowiska i jego rozbudowa przypada na wiek XIX. Powstaje wtedy nowoczesny zakład kąpielowy (którego część wyposażenia zachowała się do dzisiaj) oraz budynki dla gości przebywających na leczeniu. Swoszowice stają się nie tylko miejscowością uzdrowiskową ale też wypoczynkową, słynącą z licznych rozrywek, balów i zabaw. Dużym zainteresowaniem darzył to miejsce doktor Józef Dietl – ojciec polskiej balneologii, promujący właściwości leczenia uzdrowiskowego. Na przełomie XIX i XX wieku w sąsiedztwie Uzdrowiska rozwinęła się zabudowa willowa. Komunikację usprawniła linia kolejowa, uruchomiona w 1875 roku.
Obecnie uzdrowisko znajduje się w obrębie Krakowa. W jego skład wchodzi zabytkowy budynek łazienek z XIX wieku, drugi – zmodernizowany – pawilon zabiegowy oraz pawilon mieszkalny dla kuracjuszy. Cały kompleks otoczony jest parkiem. Leczenie przeprowadza się w oparciu o unikalne w skali europejskiej wody mineralne zawierające związki siarki. Siarka jest pierwiastkiem wszechobecnym w organizmie człowieka, jest katalizatorem przemian biochemicznych. Jest też składnikiem wielu enzymów, hormonów i witamin. Istnieją dwa ujęcia wody – Zdrój Główny oraz Napoleon, o niezmiennym składzie chemicznym. Kuracja odbywa się również na bazie złóż borowiny wydobywanej w pobliżu. Leczone są tutaj schorzenia reumatologiczne i pourazowe narządów ruchu, przewodu pokarmowego i dróg oddechowych, przemiany materii, stomatologiczne, ginekologiczne, zatruć przemysłowych, systemu nerwowego. Wieloletnie obserwacje wykazały również, że w Uzdrowisku dobrze czują się osoby po innych ciężkich chorobach, operacjach oraz stresach. Zakres przeprowadzanych zabiegów obejmuje kąpiele siarczane, okłady borowinowe, masaże, gimnastykę leczniczą oraz akupresurę. Każdego roku z leczenia w Uzdrowisku korzysta około pięciu tysięcy pacjentów. W celu lepszego wykorzystania tutejszych źródeł przewidziana jest modernizacja Zakładu Przyrodoleczniczego (budowa sanatorium oraz budynków rehabilitacyjno – wypoczynkowych).
Więcej na: www.uzdrowisko.krakow.pl
