Bez wernisażu została w minionym tygodniu otwarta kolejna wystawa w Galerii Starmach (ul. Węgierska 1). Prezentowane są prace Janusza Orbitowskiego. Na ekspozycję składają się prace z serii reliefów białych, pochodzące z lat 2003-2004 oraz instalacja, powstała z myślą o wnętrzu galerii.
Artysta komentując swoją twórczość napisał: „Wybrałem rodzaj kodu: język prostych geometrycznych form. Ale nie są to rozważania na temat geometrii; geometria jest środkiem, a nie celem. Staram się wykonywać swoje prace niejako bezosobowo. Jest tu pewna interesująca sprzeczność: zderzenie osobowości z mechaniczną realizacją, choć ta „mechaniczność” wcale nie jest taka całkowita, gdy w grę wchodzi chociażby zestawienie kolorystyczne. W sumie jest to praca-zabawa, w której w trakcie realizacji znajduję coś dla siebie nowego. Gombrowicz w dziennikach pisze, że jest dziecinny, że artysta powinien przede wszystkim być dziecinny. Moim zdaniem to głęboka uwaga. Myślę, że dziecinność należy rozumieć jako bezinteresowność działania”.
O autorze:
Urodzony w 1940 r. w Krakowie. Studia na Wydziale Malarstwa i Grafiki
Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Adama Marczyńskiego w latach 1961-1967 (dyplom w 1967 r.). Stypendysta m.in. Fondatione Romana w 1972 r., Fundacji Kościuszkowskiej w 1983 r. czy The Pollock-Krasner Foundation w 2002 r. Laureat wielu nagród w dziedzinie malarstwa m.in. VI Wiosna Opolska w 1970 r., Jesienne Konfrontacje w 1987 r. Czy Nagroda Rektora ASP w 1997r.). Brał udział w licznych plenerach i sympozjach „spod znaku geometrii” organizowanych w Polsce od lat 70. W 1970 r. rozpoczął pracę na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Obecnie jest profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Rysunku. Uczestnik wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych, jak również w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.
(na podst. materiałów Galerii Starmach)
