11 marca w Kościele Św. Józefa w Podgórzu otwarta zostanie wystawa rzeźby prof. Wincentego Kućmy przedstawiająca miniatury Drogi Krzyżowej z Pasierbca koło Limanowej.

O autorze:

Wincenty Kućma – artysta rzeżbiarz, urodzony 25 maja 1935 roku w Zbilutce /obecnie Zbelutka/ na Kielecczyźnie. W latach 1957-1962 studiował na Wydziale Rzeżby ASP w Krakowie, w pracowni prof. Wandy Ślędzińskiej. Prowadzi działalność artystyczną w zakresie rysunku, medalierstwa, małych form rzeźbiarskich, a także projektowania i realizacji rozwiązań pomnikowych, wnętrz sakralnych oraz przestrzeni urbanistycznych. W 1967 roku rozpoczął pracę dydaktyczno-naukową w krakowskiej ASP, gdzie do momentu przejścia na emeryturę w 2000 roku kierował Pracownią Przestrzeni w Katedrze Sztuk Wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych.W 1995 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Swoje prace eksponował na ponad 30 wystawach indywidualnych, 80 wystawach zbiorowych w kraju i ok. 60 wystawach za granicą. Brał udział w wielu konkursach rzeźbiarsko-architektonicznych uzyskując ponad 50 nagród i wyróżnień. Został odznaczony m.in. Orderem Polonia Restituta II kl. Komandorskim z Gwiazdą, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Złotym Medalem Ojca Świętego Jana Pawała II oraz nagrodą im. Św. Brata Alberta za twórczość w dziedzinie rzeźby patriotycznej i sakralnej. W roku 1999 otrzymał nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w pracy twórczej i dydaktycznej z zespołem Katedry Sztuk Wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych ASP w Krakowie. W 2000 roku został uhonorowany „Eqvitem Commendatorem Ordinis Sancti Gregorii Magni” – orderem Grzegorza Wielkiego, nadanym mu przez Papieża za działalność w dziedzinie sztuki sakralnej, do czego w dużej mierze przyczyniła się realizacja Katedry w Irkucku na Syberii. Realizacje sakralne autorstwa Wincentego Kućmy znajdują się w ponad 60 kościołach w Polsce i na świecie, m.in. w Krakowie, Dębicy, Brzesku, Krościenku, Woli Radziszowskiej, Olkuszu, Irkucku i na Sachalinie. Zrealizował również pomniki, m.in. „Obrońców Poczty Polskiej” w Gdańsku, „Poległym w Obronie Ojczyzny 1939-1945” w Częstochowie, „Powstania Warszawskiego 1944” w Warszawie, „Armii Krajowej” w Kielcach. W 2010 roku, po dwunastu latach ukończył pracę nad Pasierbiecką Drogą Krzyżową dla Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, w muzeach sztuki medalierskiej we Wrocławiu i Barcelonie, w Muzeum Sztuki w Sofii, Muzeum Dantego w Rawennie, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku oraz Muzeum Historycznym m. Krakowa.

O wystawie:

Stacje Drogi Krzyżowej są oryginalne w pomyśle, ale formalnie zakorzenione w przeszłości. Na przykład twarz Chrystusa z pierwszej stacji przypomina symboliczne oblicze z Ecce Homo Adama Chmielowskiego, a wysunięta do przodu lewa noga Chrystusa odwołuje się z kolei do archaicznej rzeźby antycznej. W zamyśleniu Chrystusa, w jego pochyleniu pobrzmiewa twórczość Augusta Rodina, w szczególności jego psychologiczne ujęcie postaci w kompozycji Mieszczan z Calais. Postaci na Drodze Krzyżowej uzyskały posągowość, monumentalność i siłę, bez atrybutów których oddziaływanie rzeźby udać się nie może.Jakaś archaiczna monumentalność widoczna jest w tych rzeźbach, ale zarazem czystość i prostota kompozycji. Każda z rzeźb wyraża ogrom przeżyć samego artysty, jego duszy, wielkiego wczucia się w misterium męki Chrystusa i w majestat śmierci. Wysmukła, wydłużona postać Chrystusa przywodzi na myśl rzeźby średniowieczne, ale także powstające pod ich wpływem rzeźby z przełomu XIX i XX wieku. Sfalowana szata czy pobrużdżona twarz oddaje wewnętrzny niepokój, który oddany jest przez odpowiedni modelunek powierzchni rzeźbiarskiej. Wyraziste [przebóstwione] rysy twarzy i pełna godności postać Chrystusa-Boga to najsilniejsze cechy dzieła prof. Wincentego Kućmy. Scenę dwunastej Stacji odniesiemy do najlepszej twórczości w sztuce światowej, do pełnego ekspresji konania Chrystusa na krzyżu pędzla Piotra Rubensa. Stacje są pełne symboliki, np. powróz, którymi skrępowane zostały ręce Chrystusa, oznacza grzechy, Jest też realizm, ale nie ma miejsca na naturalistyczną drobiazgowość, która by rozbijała jednolitość formy. Kto zobaczy miniatury Drogi Krzyżowej z Pasierbca na wystawie w kościele św. Józefa, będzie chciał z pewnością – co do tego nie mam wątpliwości – zobaczyć je w boskim krajobrazie na Wzgórzu Pasierbieckim, by się przekonać, że mamy do czynienia z dziełem niezwykłym, poczętym z serca i głębokiej modlitwy.
Józef Szymon Wroński

(materiały organizatora)